Geef nooit op

In dit artikel:

Als jong schaaktalent bij de seniorenavondcompetitie van Hardenberg leerde de auteur op zijn elfde een belangrijke les toen een ervaren en strenge oudere medespeler hem adviseerde op te geven tijdens een vrijwel verloren partij, waarin hij zes paarden achterstond. Ondanks die waarschuwing gaf hij eigenwijs niet op. Jaren later reflecteert hij op het thema van opgeven in schaakpartijen aan de hand van een recente eindspelstelling uit een partij tussen Koneru Humpy en Khademalsharieh Sarasadat (Monaco, 2025). In deze stelling gaf zwart op, maar door een eerdere blunder van wit was remise nog mogelijk via een nauwkeurig paardenspel.

De auteur verbindt deze praktijk met een klassieke eindspelstudie van Jean De Villeneuve Esclapon (1923), bewerkt door Jan van Reek en besproken in Jan Timman’s boek "100 endgame studies you must know". De studie presenteert een situatie waarin wit, ondanks materiaalachterstand, door slim gebruik van een vrijpion en positionele manoeuvres remise kan afdwingen. Bijvoorbeeld door het dreigen met een zogeheten blokkade van de toren en het optimaal inzetten van de koning en loper, dwingt wit zwart tot lastige beslissingen en behoudt remisekansen.

Met deze voorbeelden benadrukt de auteur dat vroegtijdig opgeven soms onterecht is en dat doorzettingsvermogen en geduld in het eindspel onverwacht de partij kunnen redden. Dit inzicht zal hij straks meenemen voor eventuele jongere spelers die een verloren positie lijken te hebben: niet te snel opgeven, maar doorgaan tot het einde.